نمیدونم چی شد که در عرض یک شب انقدر تغییر کردی

حال و احوال درستی نداشتم با دیدن اخمات بدترهم شدم... نه به اون خنده های دیروزت نه به اخم امروزت... چهره تو که تو وب دیدم دیگه نفهمیدم کجام... تا همین الان سرم درد میکنه و حتی نمیتونم کار کنم... آخه چی شده که انقدر تغییر کردی؟ یه دفعه همه نظراتت همه حرفات انقدر زود رنگ عوض کرد؟ حتی وقتی بهت گفتم که تحت فشار هستی قبول نکردی و گفتی نه نیستم...!

کاش حداقل میگفتی امروز که ظهر میری بیرون، هوا گرمه نرو صبر کن بعدازظهر باهم میریم اما نگفتی... یعنی انقدر از من ناراحتی که دیگه سلامتیم هم برات مهم نیست؟ میدونم بهونه میارم اما تو خودت بهونه دستم میدی... نمیفهمم چیکاردارم میکنم؟ بهت گفتم که حرفت و نمیتونم قبول کنم اما تو فقط و فقط حرف خودتو گفتی... میگی به نفع هردومون هست اما دلیل هات برام قانع کننده نیست... همه ش نگرانی به دلم افتاده که چرا؟ چرا ۲دفعه قبلی چیزی نگفتی اما حالا یه دفعه اینطور... حتی حوصله منو هم دیگه نداشتی امروز... دیروز میگفتی زن دردسره... شاید حالا واقعا داری به این حرف میرسی نه؟

آره من دردسرم... میدونم تا میام یه حرفی بزنم انقدر تو فکر میری که اخمات توهم میشه و حتی حوصله دیدن من و هم نداری، اونوقت از من توقع داری که وقتی فشار روحی سرم میاد راحت باشم و فکرنکنم... اخم نکنم، بخندم.... وقتی حتی خودت اینطور میشی چرا از بقیه انتظار داری؟ وقتی میخندی انتظار داری همه بخندن اما وقتی خودت اخم میکنی همه چی رو فراموش میکنی... 

دیروز با چه ذوق و شوقی زیردست زن عموم رفتم تا وقتی منو میبینی ذوق زده بشی و بگی وای چقدر خشگل شدی اما امروز بدون حتی کمترین حرفی خداحافظی کردی و رفتی... نمیدونم حالا با دل نگرانی هام این چند ساعت و تنهایی، چطور سر کنم؟ گفته بودی همیشه باهامی اما در اولین مشکل اینطوری شدی... سرگردون تر از خودم... ناراحت تر از خودم... اخموتر و بی حوصله تر از خودم... پس من به کی تکیه کنم؟ رو شونه های کی سرمو بذارم؟ دیروز هرچی میگفتم میگفتی اینا رفتار یه دختر بچه ۶ساله ست... نمیدونی چقدر بهم برخورده بود اما حالا اگه بگم خودت هم داری اشتباه میکنی چی میگی؟ فردا عقد کنان هست و دل من اینجا اینطور گرفته... آخه چرا؟ بخاطر یه موضوع آخه چرا انقدر ازم دور شدی؟